Custers, J.W.L. (Lou)


Personalia

Achternaam Voornamen Geboorte datum Naam vader Naam moeder
Custers Jan Willem Lodewijk 23-07-1928, Valkenburg Custers, Jan Willem Troisfontaine, Maria Hubertina Josephina

Legioen periode: 1951 - 1956

No Matricule Engage Libere Libere Plaats
84900 16-08-1951 [-] Lille / Frankrijk 16-08-1956 / Libérable Fes / Marokko

Biografie


Lou Custers 1953 in Indochina
13e DBLE

Jeugd

Jan Willem Lodewijk Custers werd geboren in Valkenburg op 23 juli 1928 als zoon van Jan Willem Custers en Maria Hubertina Josephina Troisfontaine.
Zijn roepnaam was Lou.

Lou Custers bezocht de lagere school en de MULO en volgde daarna een opleiding aan de LTS in Maastricht. In september 1946 begon hij als leerling-monteur bij garage Duyzings in Maastricht, totdat hij in april 1948 opgeroepen werd voor de vervulling van zijn militaire dienstplicht bij de luchtstrijdkrachten.


Nederlands Indië

1948

Op 12 november 1948 vertrok Lou Custersj naar Nederlands Indië met de S.S. “de Groote Beer”.
Hij werd ingedeeld bij de 6e artillerie verkenningsafdeling (ARVA)(b).
Via Batavia en andere standplaatsen belande hij in maart 1949 in dorp Semplak bij het vliegveld Buitenzorg. Hij werd daar bestuurder werd van een waterwagen. Deze functie voerde hij een jaar lang uit, totdat hij instructeur werd op een autorijschool.

1950 Terugkeer naar Nederland

Op 19 juni 1950 keerde Lou Custers weer terug in Nederland
Na vergeefse pogingen om vliegtuig-monteur te worden bij de luchtmacht, gaf Lou Custers zich op als vrijwilliger bij het Nederlands Detachement Verenigde Naties Korea.
Maar hij werd om gezondheidsredenen officieel afgekeurd voor militaire dienst.
Hij woonde op dat moment in het kleine Limburgse dorp Banholt waar zijn grootouders een cafe hadden.

Jaren later zei Lou Custers over deze periode:

“Ik voelde me daar als een gevangene. Dan heb je net in Nederlands-Indië een avontuurlijk leven gehad en dan kom je daar in zo’n katholiek dorp waar niks mocht.”

Franse Vreemdelingenlegioen

1951


Augustus 1951, samen met een in de buurt wonende, oud-Sergeant uit Indië ging Lou Custers naar Lille Noord-Frankrijk om dienst te nemen in Vreemdelingenlegioen.
De oud-Sergeant besloot echter niet verder te gaan en ging terug naar Nederland.
“zeg maar dat ik niet terugkom” gaf Lou Custers hem als boodschap mee.

In Marseille kwam Lou Custers een andere Nederlander tegen, Johan Op de Beke uit Hoensbroek.
Samen vertrokken ze met een schip naar Oran (Algerije) en vandaar per trein naar Sidi-bel-Abbès.

4e REI Ksar Es Souk


Kort daarna op 11 September 1951 vertrok Lou Custers naar Marokko waar hij werd ingedeeld bij het 4e REI gelegerd in Ksar Es Souk.

Lou Custers in Ksar Es Souk Marokko in het camp “Prince Aage de Danemark”


1952 Indo China


In maart 1952 vertrok hij vanuit Marokko naar Indo China, met het troepentransportschip SS Pasteur.
Op 7 april 1952 kwam hij is Saigon aan en ging vandaar met een andere boot naar Haiphong en vandaar per trein naar Hanoi en kwam zo bij zijn nieuwe eenheid de 13e Demi Brigade Legion Etrangere, 2e Bat, 8 Cie.

Jaren later vertelde Lou Custers:
“Ik heb altijd dezelfde functie gehad. Heb altijd geschoten met een canon cinquante-sept sans recul. Als we dan ergens op af moesten en het was te ver voor een geweer, dan werd ik naar de stellingen gedirigeerd en daar schoot ik dan met het kanon op”.

“Tijdens een van de vele Operations wat we gemaakt hebben, heb ik ook weer eens Johan Op de Beke ontmoet. Toen hebben, Johan en ik, misschien 15 minuten met elkaar gesproken … het was een genot om weer eens Limburgs te praten”.

Lou Custers (links) in 1954
met zijn canon sans recul de 57mm M18

Wilhelm van Veldhoven


Tijdens Opération Bretagne, periode 4 december 1952 tot 27 december 1952, zag Lou Custers bij een positie een aantal gewonden liggen. Onder hen de Nederlandse legionair Wilhelm van Veldhoven, die hij kende. Van Veldhoven lag op een brancard met een poncho over zich heen. Toen hij Custers in de gaten kreeg, riep hij opgewekt dat hij de weg voor de anderen had vrijgemaakt. Hij had vijandelijke mortieren uitgeschakeld, zodat de anderen er nu langs konden. Kort daarna werd Van Veldhoven afgevoerd.
Na enige tijd vroeg Custers aan een hospik hoe het met Van Veldhoven was. Die vertelde dat Van Veldhoven aan zijn verwondingen was overleden. Voordat hij stierf had hij de hospik nog gevraagd om een flesje rum uit de noodrantsoenen. De hospik zei dat hij dat niet aan een gewonde mocht geven. Toen had Van Veldhoven zijn poncho teruggeslagen en zag de hospik hoe zijn ingewanden eruit hingen.

1954

Na twee jaar zat Lou Custers zijn tijd in Indo China erop en vertrok hij op 22 mei 1954 naar Algerije.

Een Nederlander vecht in Indo-China.
Jonge Limburger kreeg het Croix de Guerre

Op zaterdag 12 Juni 1954 publiceerde Elseviers Weekblad onder de titel “Een Nederlander vecht in Indo-China. Jonge Limburger kreeg het Croix de Guerre.” een artikel over Lou Custers.

“Het is ons gelukt een heel bataljon Viets te verslaan, maar helaas niet zonder verliezen aan onze kant. Voorgisten heb ik het hevigste gevecht meegemaakt van al de tijd, dat ik hier ben. Ik ben er wonder boven wonder goed afgekomen. Wel heb ik een splinter van een mortiergranaat tegen mijn oorlelletje gekregen. Het bloedde hevig maar het leek erger, dan het was …”

Dit was een passage uit een van de vele brieven die Lou Custers, volgens de verslaggever Jaap Stigter, regelmatig naar huis stuurde.

Over de toegekende onderscheiding schreef Stigter nog:

Het hoeft geen betoog, dat een legionair het aan het allerminst gemakkelijk heeft en het zal ook iedereen duidelijk zijn, dat Lou de genoemde Franse onderscheiding niet “zo maar” gekregen heeft.

Marokko

1954 – 1956

Hij werd weer ingedeeld bij zijn oude eenheid het 4e REI dat in Marokko gelegerd was daar blijft het tot Juni 1956.

Op 6 juni 1956 kreeg hij in Fez van Colonel BORREILL commandant van het 4eme Regiment Etranger d’Infanterie zijn Certificat de bonne conduite (bewijs van goed gedrag).

1956 “teken toch bij”


Zijn 5 jaar zaten er bijna op en hij ging terug naar Sidi-Bel-Abbes.
In Sidi-Bel-Abbes, juli 1956 kwamen Lou Custers en Johan Op de Beke elkaar weer tegen.
Lou Custers vroeg of Johan Op de Beke bij-tekende of dat hij terug naar Holland ging. Zijn antwoord was dat hij naar huis ging waarop Lou Custers vroeg of Johan Op de Beke hem zijn adres wilde geven. Dat deed hij : Johan Op de Beke, Hoofdstraat 131, Hoensbroek.
Lou Custers had voor tweeënhalf jaar willen bijtekenen voor Madagaskar, maar toen hij eigenlijk al met verlof op weg naar Marseille, vanuit Sidi-bel-Abbès nog werd ingezet tegen de rebellen die daar actief waren besloot hij uiteindelijk dat niet te doen.
Johan op de Beke vertrok eerder naar Marseille om “af te zwaaien”. Toen Lou Custers even later ook in Marseille aankwam, zag hij Johan Op de Beke niet meer.

“Toen ik weer thuis was ben ik na ongeveer 2 jaar naar Hoensbroek gegaan om Johan op te zoeken maar heb hem niet kunnen vinden”.

In 2005 probeerde Lou Custers alsnog zijn vriend uit het Legioen weer te vinden en nam contact op met het Dagblad de Limburger. Deze publiceerde een artikel met als titel “Vriend uit Legioen overleden”.

Het volledige verhaal van Lou Custers is te vinden in het boek van Rende van de Kamp “Geen mannen maar Duivels”.

Dank


Dank aan de Familie Op de Beke

Note
(a) Correspondentie J.W.L. Custers met familie Op de Beke

(b) Op 15 augustus 1946 werd het 6e Artillerie Verkenningssquadron opgericht. Dit was de eerste operationele eenheid van de Nederlandse luchtstrijdkrachten van na de Tweede Wereldoorlog. Het werd uitgezonden naar het voormalig Nederlands-Indië ten behoeve van de 1e Divisie (“7 December Divisie”) van de Koninklijke Landmacht en nam deel aan de politionele acties.
Op 1 maart 1950 werd het squadron officieel opgeheven.





Legioen eenheden: 1951 - 1956

Van Tot Regiment Bataljon Compagnie Plaats Land
4 REI
13 DBLE 2 8



Legioen onderscheidingen

Onderscheidingen Datum Uitreiking
Croix de Guerre


Overige Krijgsdienst

Overige krijgsdienst
Dienstplicht


Info

Verder onderzoek gaande, heeft U meer informatie laat het mij weten via: info@nllegioen.eu

Datum:

Bronnen

[1] Rende van de Kamp, Geen mannen, maar duivels! Nederlanders in het Franse vreemdelingenlegioen QV Uitgeverij september 2014
[2] De Limburger “Vriend uit Legioen overleden”
[3] Elseviers Weekblad Zaterdag 12 Juni 1954 Een Nederlander vecht in Indo-China. Jonge Limburger kreeg het Croix de Guerre.