De Buck, Amadé

Biografie

20-05-1959
Amadé de Buck weer thuis
Vlissinger vocht vijf jaar in Vreemdelingenlegioen

Als parachutist twee maal gewond in Algerije

Onder deze koppen berichtte de Provinciale Zeeuwse Courant op 20 mei 1959 over de thuiskomst van Amadé de Buck.

„Het leven in het legioen is hard, maar de legionair wordt als mens behandeld.” Dat zijn de woorden van de 24-jarige Amadé de Buck uit Vlissingen, die als negentienjarige jongen naar Frankrijk trok om er de taal te leren en die dezer dagen als een geharde legionair weer thuisgekomen is.
Amadé leerde zijn Frans perfect en bovendien spreekt hij vloeiend Duits, want vijfenzestig procent van de soldaten. die kort geleden nog zijn kameraden waren, zijn Duitsers. Alleen de officieren — de beste van de wereld, meent Amadé — zijn Fransen.
Deze Vlissingse jongen heeft niet gratis Frans geleerd. Hij heeft er vijf jaar lang voor tegen de Algerijnse rebellen moeten vechten. Bloed en zweet heeft het hem gekost. Honger en dorst heeft hij geleden, maar hij klaagt niet, want geheel vrijwillig meldde hij zich in 1954 in Marseille voor het legioen.
In de St.-Jean-kazerne te Marseille, het depot van het Vreemdelingenlegioen, onderging hij een strenge keuring en kreeg hij de eerste vaccinaties tegen tropische ziekten. Daarna ging hij met vele lotgenoten per schip naar Algerije om in Sidi Bel-Abbes veertien dagen een lui leventje te leiden.
Daar leek het legioen voor velen nog aantrekkelijk… tot Amadé en zijn kameraden in Saïda kwamen, waar de instructie begon, die zes maanden duurde.
Vele bleus (rekruten) dachten toen meer aan hun moeder dan aan het behalen van eer op het slagveld. Amadé bofte overigens. Met zijn door en door gezonde body werd hij uitgekozen voor een parachutistenopleiding. Ongeveer vijf maanden bracht hij door op de parachutistenbasis Setief [ Sétif ]
Toen zijn opleiding was voltooid werd hij ingedeeld bij het tweede regiment parachutisten [2e REP] van het Vreemdelingenlegioen en gestationeerd in Philippeville aan de Middellandse Zee.

Van deze plaats uit werden regelmatig acties ondernomen tegen de rebellen, die zich in de bergen hadden verschanst. Springen was in dit terrein onmogelijk, zodat gebruik werd gemaakt van helikopters. Tweemaal werd Amadé tijdens dergelijke acties gewond. Hij hield er littekens van over aan linkerpols en rechterschouder.
Vijf jaar heeft hij het volgehouden. Aan vluchten heeft hij nooit gedacht: ,Ik breek geen contract”, zegt hij.: hij had er anders genoeg gelegenheid voor.
Op een van de vele foto’s in zijn album van Marokkaans leer staat hij afgebeeld met enkele bemanningsleden van een Nederlands schip. Alle foto’s werden gemaakt door de regimentsfotograaf. Er staan dan ook alleen maar prettige dingen op. „Dit is voor de propaganda”, verklaart Amadé de Buck… Hoewel hij de verhalen over het legioen schromelijk overdreven noemt en hij altijd een goede behandeling heeft gehad, denkt hij er niet over om terug te gaan. „Ik ben blij, dat ik het er levend heb afgebracht”, zegt hij uit de grond van zijn hart en zijn moeder is het daar uiteraard helemaal mee eens. Wat hij nu gaat doen weet hij nog niet. Eerst moet hij afwachten hoe men over zijn status denkt, want het is de vraag of hij nog Nederlander is. Hij voelt er weinig voor om weer terug te gaan naar Frankrijk. Dan raak je maar weer in het legioen verzeild.

Jeugd

Amadé Edemondus de Buck werd geboren op 31 december 1934 in IJzendijke als zoon van Theophiel Alphons de Buck en Gerarda Margaretha Matthijs. Zijn ouders waren op 20 september 1934 in Oostburg getrouwd.

1968

In Augustus 1968, negen jaar na zijn terugkomst in Nederland, kwam Amadé de Buck andermaal in het nieuws.
Op 19 maart 1968 had hij de man met wie zijn vrouw een verhouding had gekregen doodgeschoten.
De kranten berichtten erover met koppen zoals:

“Rivaal in koelen bloede neergeschoten
EX-LEGIONAIR VIEL TERUG IN AANGELEERDE REACTIE” [ Algemeen Handelsblad ]

“Vroegere legioensoldaat voor rechter Bedrogen echtgenoot executeerde rivaal
OFFICIER EIST 10 JAAR CEL” [De Telegraaf]

“Vluchtend slachtoffer doorzeefd met kogels
Tien jaar geëist voor moord op medeminnaar” [Trouw]

en
„MAKKER, JE DAGEN ZIJN GETELD” Ex-légionnaire vonniste rivaal na dreigement
officier eist Voor moord tien jaar” [De Volkskrant].

De meeste kranten legden er dus in de kop al de nadruk op dat de moordenaar in het Vreemdelingenlegioen gediend had.

Summier werd in deze kranten en niet altijd geheel overeenkomstig, geschreven over zijn jeugd en zijn tijd in het Vreemdelingenlegioen. In berichten over de rechtzaak werd in de meeste gevallen verwezen naar het feit dat Amade de Buck ook in Indo-China (een keer wordt Dien Bien Phu genoemd) gediend zou hebben.
Dit is twijfelachtig aangezien hij pas in 1954, dienst genomen had en Dien Bien Phu op 7 mei 1954 al gevallen was.

Amadé de B., geboren in IJzendijke, diende 5 jaar bij het Vreemdelingenlegioen.
Hij vocht met de Fransen mee in Indo-China en Algerije.
De tengere Zeeuw werd tweemaal onderscheiden met het zilveren kruis, eenmaal met het bronzen kruis.
In 1958 koos men hem uit vóór een keurdetachement van het legioen, dat in Parijs mee moest paraderen.
Na zijn ontslag werd hem de eremedaille van het Vreemdelingenlegioen toegekend. [De Telegraaf]

De familie De B. komt oorspronkelijk uit Zeeuwsch-Vlaanderen waar zij als zeer rustig bekend staat. De B. heeft zijn ouderlijk huis dan ook niet na moeilijkheden verlaten, maar zuiver uit zucht naar avontuur. Hij vocht met het Vreemdelingenlegioen in Indo-China en werd vele malen onderscheiden voor dapper gedrag o.m. bij de verdediging van Dien Bien Phoe.
Mede door de goede naam die hij bij de Fransen had kon hij later weer Nederlandse papieren krijgen.
[ Algemeen Handelsblad 21-03-1968 ]

Amadé de B. is geboren in IJzendijke in Zeeuwsch-Vlaanderen en groeide onevenwichtig op tot een jongen, wiens liefste bezigheid was: soldaatje spelen.
In verband met een ter beschikking van de regering stelling in het Rijksopvoedingsgesticht te Amersfoort werd hij afgekeurd voor militaire dienst.
Dat was een enorme teleurstelling en bracht hem ertoe op twintigjarige leeftijd dienst te nemen in het Vreemdelingenlegioen.
Vijf jaar vocht Amadé als een voortreffelijk soldaat in Indo-China en Algerije.
Hij kreeg twee keer het zilveren en één keer het bronzen kruis voor dappere daden.
[ Algemeen Handelsblad 16-08-1968]

Verleden
De raadsman, mr. W. K. H. Dieleman, greep naar het verleden in een voorzichtige poging te tornen aan het primair telastgelegde moord.
„De dader”, zei hij, „is een schuw, bedreigd en opgejaagd mens zonder jeugd.
Hij miste alle response bij zijn ouders en werd typisch een figuur die identificatie zocht met een groep. Buiten de groep was hij eenzaam. „Hij leek voorbestemd voor een soldatenbestaan en het werd een geweldige teleurstelling dat hij voor dienst werd afgekeurd.
Hij, vertrok naar Frankrijk waar hij twaalf jaar geleden werd opgenomen in het vreemdelingenlegioen.
„Hij was een voortreffelijk soldaat die opklom tot pelotonscommandant met de verantwoordelijkheid voor acht man.
Hij maakte de verschrikkingen van Indo-China en Algerije mee en hij werd vier keer gedecoreerd — twee keer met een zilveren kruis, een keer met een bronzen kruis en met een eremedaille.
Aanpassing „Na zijn terugkeer in Nederland vijf jaar geleden begon een periode van moeizame aanpassing. Hij bleef eenzaam, zonder gevoelsbindingen maar trouwde niettemin vorig jaar de vrouw met wie hij een kind van een jaar heeft.
„Zijn slachtoffer beschouwde hij als een pelotonsmakker, op wie als soldaat blindelings moet kunnen vertrouwen. „Hij had geen laag doel, maar een hooggestemd doel — de bescherming van zijn eigen identiteit, van vrouw en kind.
Eén lichtpuntje gloeide er nog voor Adamé. Zijn vrouw, die twee dagen voor het ongelijke duel aan de zijde van Anton nog om een echtscheiding had gevraagd had inmiddels besloten trouw op haar man te blijven wachten.
[ Algemeen Dagblad 17-08-1968 ]

1975 Vervroegde vrijlating en snelwandelaar

In de Provinciale Zeeuwse Courant van 1 juli 1975 treffen we op de sportpagina het volgende artikel aan.
Naam en leeftijd lijken te kloppen. Het zou er dan wel op wijzen dat Amadé de Buck zijn straf van 10 jaar niet volledig heeft uitgezetten.

Info

Bronnen