Martens, Arnold

Biografie

Vreemdelingenlegioen

Lille 1954

Op 4 augustus 1954 melde de toen 22 jaar oude Arnold Martens zich vrijwillig in Lille voor 5 jaar dienst in het Franse Vreemdelingenlegioen.
Later zou hij verklaren zich thuis en op zijn werk, hij was kok, een gevangene te hebben gevoeld [1].
Na het ondertekenen van zijn voorlopige verbintenis werd hij naar Marseille gestuurd waar hij op 25 augustus 1954 werd ingescheept voor Algerije.

Over de ondervragingen door de dienst inlichtingen het deuxieme bureau vertelde hij:
“In Oran moest ik alles vertellen over mijn levensloop. Maar ik werd niet geloofd. Ik kreeg een paar goede hengsten over mijn kop. Ik zou een heel ander persoon zijn, ik zou hebben gestolen. Toen ik ontkende kreeg ik een tête carrée , een vierkante kop geslagen.
Twee dagen later daarna stond hij opnieuw bij het deuximeme bureau. De rekruteerder gaf toe zich vergist te hebben. Volgens Marten wilde de ondervrager weten waaom deze een gedeelte van zijn arbeidsverleden had verzwegen. “Ik had een paar weken in een keuken gewerkt, maar dat was ik vergeten. De man noemde de keuken bij naam. Ik stond perplex”.

Algerije 1954 – 1955

Na zijn basis opleiding van 27 augustus 1954 tot 30 oktober 1954, volgde een stationering in Algerije van 31 oktober 1954 tot 12 maart 1955. Mogelijk kreeg hij daar nog enkele opleidingen tot specialist:
CS1/Tireur préc. fusil en CSAT/Voltigeur d’élite.

Tunesië 1955

Op 13 maart 1955 werd Arnold Martens gestationeerd in Tunesië, vrijwel zeker bij het 1er Bataillon du 6ème Régiment étranger op dat moment een van de weinige eenheden van het Legioen actief in Tunesië.
Op 1 juli 1955 werd hij overplaatst naar de 3/2e REI

Interruption de Service 1955 – 1958

Eind 1955 “onderbrak” Arnold Martens zijn diensttijd in het Legioen, hij deserteerde.
Een mogelijke verklaring ontevredenheid en verveling omdat er te “weinig” actie was.
Hij wist aan boord van een schip te komen en Italië te bereiken waar hij liftend terug in Nederland kwam.

Maar daar kon hij schijnbaar zijn draai ook niet meer vinden en zo melde hij zich op 13 april 1958 weer bij het Legioen. Op 26 april 1958 werd hij weer ingescheept in Algerije met bestemming Oran. Hij kreeg een straf van enkele maanden en werd op 2 september 1958 weer bij een actieve eenheid geplaatst, het 2^e REI / 1 CP.

Algerije 1958

Zeer waarschijnlijk was zijn nieuwe eenheid het 3ème Bataillon du 2ème Régiment étrangere d’infanterie.

23 november 1959

Op 23 november 1959 zou Arnold Martens bij een vuurgevecht zeer zwaar gewond raken.

Blessé en opération le 23.11.1959 au Djebel Bechar (Z.S.O.).

Iets meer dan 10 jaar later deed hij zijn verhaal voor een artikel in het Dagblad de Tijd van 3 mei 1970:

Uiterst gedetailleerd vertelt . hij, hoe, waar en wanneer dat gebeurd is.
„Ik weet het nog tot op de dag en het uur nauwkeurig.” zegt hij. „Op 25 [sic] november 1959 werd ik met zeven anderen door een helikopter gedropt in de bergen bij Bechar. D’r, zouden fellaga’s zitten, Algerijnse rebellen. Die leefden in holen in dé bergen. We waren nauwelijks op de grond of we kregen al een lading vuur. Ik werd gewond aan beide voeten, en liet me vallen. De zeven anderen om me heen waren er allemaal geweest.
In mijn eentje lag ik op de rand, van een rotsplateau. Van de overzijde werd er voortdurend op me geschoten. Ik had alleen dekking achter een klein rotsblokje. Om kwart over één ‘s middags precies schoten ze dwars door mijn been heen. Ik werd razend, schoot driftig om me heen, ik heb er heel wat neergelegd. Op een gegeven moment richtte ik mij iets op. Onmiddellijk een stekende pijn in mijn hoofd. Een kogel was er van achteren ingegaan en langs de hersenen van boven uitgekomen. Ik herinner me nog dat ik de hele wereld als een abstract schilderij zag. Overal rode wormpjes. Ik raakte buiten bewustzijn. Toen ik bijkwam lag ik er nog steeds en werd er nog steeds geschoten. Opeens een helikopter boven me van het Legioen. Ik zie nog hoe die piloot z’n duim naar me opstak. Toen opende hij met een mitrailleur het vuur naar de overkant. Later bleken er 84 gedood te zijn.
Hij heeft mij meegenomen.
Als ik daaraan terugdenk voel ik nog de wind van de helikopter door mijn haren strijken. Daarna raakte ik weg. Vier dagen later kwam ik bij in een ziekenhuis in Algiers. Ze hadden 22 kogels door de linkerkant van mijn lichaam geschoten. Mijn been was al geamputeerd. Van het Legioen kreeg ik een prothese […]

In 1981 vertelde hij over deze gebeurtenis nog een keer, dit keer aan journalisten van “Vrij Nederland” E. Verhey en G van Westerloo.

“We vragen Harry Marten naar zijn been. Hij vertelt dat hij de dood gezien heeft, Het was alsof je een olievlek op het water ziet uitdrijven, een gekleurde druppel tussen glasplaten, heel groot en heel diep.
Kopschot, heupschot, armschot, overal geraakt: hij verloor het bewustzijn.
Kwam weer bij, voelde een totale woede en schoot blindelings zijn geweer leeg naar die schoften dien hem geraakt hadden, welke daad later voor een staal van doorzettingsvermogen aangezien en met een oorlogsmedaille bekroond werd.
Werd opnieuw geraakt, verloor opnieuw het bewustzijn en …
Hebben je kameraden je meegenomen?, vragen wij.

“Later,” zegt Harry, ‘of misschien, verdomme, ik hed daar gelegen en ik dacht ze laten me liggen, ze laten me godverdomme liggen. Ik dacht misschien zijn ze wel allemaal dood, makkelijk zat.
Hoe lang heb je er gelegen?
“Ik weet het niet, een paar uur, vijf uur, zes uur.”
Pas toen het gevecht voorbij was kwamen er helikopters. Ze zij uitgestapt, ze hebben een graf gegraven, want ze dachten dat hij dood was. Ze wilden hem erin leggen en merkten dat hij nog leefde. Ze hebben hem meegenomen.

Zeer summier zijn volgende de gebeurtenissen op deze datum terug te vinden in het Journaux de Marches van het 2^e REI

24.11.1959, 1^e C.P. Ops région Aïn Sepra. Bilan: 11 + H.L.L., armes…

en

23.11.1959 – 24.11.1959 4e C.P. Ops secteur Colomb-Bechar. Bilan: 2 + H.L.L., armes…

Per helikopter werd Arnold Martens naar Colomb Bechar gevlogen en daarna naar Algiers, daar kwam hij aan op 27 november 1959. Daarna werd hij overgebracht naar Lyon en vervolgens naar een revalidatie centrum.

Medaille Militaire

Arnold Martens werd op 31 maart 1960 voorgedragen voor de Medaille Militaire, de mutatie luidde als volgt:

MARTENS Arnold – 2eme classe – 2eme Regiment Etranger d’Infanterie – Mle 54 137 03432 au recrutement de Marseille.

“Légionnaire très courageux excellent combattant qui s’est distingué au combat du Djebel BECHAR (Z.S.O.) le 23 novembre 1959. Voltigeur de tête de son peloton est parti à la poursuite de 2 rebelles qui s’enfuyaient, Stoppé par la violente riposte d’un groupe fortement retranché dans les rochers est ensuite reparti à l’assaut pour atteindre leur position. Blessé une première fois continué le combat faisant preuve d’un sang-froid remarquable, a, par suite été grièvement blessé une deuxième fois au cours de l’action.”

In hun eigen maandblad “Kepi Blanc” publiceerde het Vreemdelingenlegioen regelmatig de toekenning van onderscheidingen aan legionairs. Dit is het overzicht waarin de toekenning van de Medaille Militaire aan Arnold Martens genoemd werd.

Na een serie van verloven van een of enkele maanden te hebben gekregen werd Arnold Martens uiteindelijk voor 100% afgekeurd en werd hij op 9 maart 1961 uitgeschreven uit het register van het legioen.
Per vliegtuig keerde hij naar Frankrijk terug.

Naturalisatie

In 1965 kreeg Arnold Martens middels naturalisatie zijn Nederlanderschap weer terug.

Arnold Hendrik Martens, de staatloze verzoeker, genoemd onder 10, werd in 1932 te Utrecht als Nederlander geboren. Hij verloor zijn nationaliteit door in 1954 zonder Koninklijk verlof dienst te nemen in het Franse vreemdelingenlegioen. Adressant is gehuwd met een Nederlandse vrouw. Hij werkt als koperslager.

Dank

Bijzondere dank aan de familie Martens

Info

Bronnen