Venerius, Johannes

Biografie

“Man schiet vrouw en schoonvader dood”

Het was landelijk, vaak voorpagina, nieuws toen op 11 juni de 31 jarige Johannes Franciscus Venerius zijn schoonvader en vrouw doodschoot.
Vrijwel alle landelijk dagbladen berichtten erover, zo ook de Trouw op 13 juni 1963.

Initialen

Terwijl de Trouw slechts het initiaal van de achternaam van de dader bekend gaf, werd in Algemeen Handelsblad 12-06-1963 in het artikel zijn naam voluit genoemd.
Vrijwel alle kranten wezen erop dat de man in het vreemdelingenlegioen had gediend.
Op basis van de uit de berichtgeving afkomstige informatie was Johannes Venerius, acht jaar eerder met Klaske Slof getrouwd, dus circa 1955.
Waarschijnlijk was Johannes Venrius voor die tijd in dienst van het vreemdelingenlegioen geweest.

(Van een onzer verslaggevers)

In beschonken toestand heeft dinsdag de 31-jarige woonwagenbewoner Johannes Franciscus V. in het woonwagenkamp te Vessem onder Eindhoven zijn 28-jarige vrouw en zyn 65-jarige schoonvader met een geweer doodgeschoten.
De dader heeft zich gistermorgen bij de politie in Vessem gemeld.
V., die zijn verjaardag vierde, kreeg na café-bezoek, ruzie met zijn vrouw, moeder van vier kinderen. Hij bedreigde haar met een mes. Toen ze gillend hulp zocht bij haar vader in diens woonwagen, haalde V. een geweer.
De 65-jarige trachtte zich met een schop te verweren, maar werd — naar de Rijkspolitie van het district Eindhoven zegt — „als een hond” neergeschoten.
Zijn vrouw, die een van haar kleine kinderen tegen zich aanklemde, werd op de grond gegooid.
V., die als een dolleman tekeer ging, trok het huilende kind van haar af, smeet haar tegen de grond en schoot haar van dichtbij dood.
De moordenaar vluchtte vervolgens de bossen in.
Onder leiding van de substituut-officier van justitie bij de rechtbank van ‘s Hertogenbosch, mr. Moons, zette de rijkspolitie van het district Eindhoven een klopjacht in, waarbij gebruik werd gemaakt van politiehonden.
De woonwagenbewoners zijn in paniek het kamp uitgevlucht.
Bij hun terugkeer ontdekten ze dat V. was verdwenen. Mes en geweer zijn nog niet gevonden.

V.,
die in het Vreemdelingenlegioen heeft gediend,
staat bekend als een lastpost en een vechtersbaas.

Ex-legionair staat terecht voor neerschieten van vrouw en schoonvader
Vijf jaar eis voor doodslag
RUZIE OVER ETEN NA VIEREN VAN VERJAARDAG

Het Parool 29 november 1963 verwerkte het feit dat Johannes Venerius in het vreemdelingenlegioen had gediend in de kop boven de berichtgeving van de rechtzaak.

(Van een onzer verslaggevers) DEN BOSCH, donderdag. — Met een eis van vijf jaar besloot de officier van justitie bij de Bossche rechtbank, mr. J. M. A. V. Moons, vanmorgen zijn requisitoir tegen de 31-jarige Johannes Franciscus V. uit het woonwagenkamp van Vessem bij Eindhoven. Op 11 juni, zijn verjaardag, had deze na een heftige’ ruzie om een kleinigheid zjjn 28-jarige vrouw Klaske en haar 65-.jarige vader Willem Slot doodgeschoten met een Flaubertbuks. In de Bossche rechtszaal zag de verdachte, een donkere, zwaar gebouwde man, het wapen vanmorgen terug op de tafel van de president, mr. J. M. Huizinga.

Trillend van nervositeit en met vertrokken mond keek hij ernaar toen de deurwaarder het wapen op verzoek van mr. Huizinga omhoog hief. Op de vraag van de president of dit zijn geweer was antwoordde hij nauwelijks hoorbaar ja.

Uit het verhoor van de opperwachtmeester die ‘de omstandigheden van ‘de „dubbele moord van Vessem” had onderzocht, bleek dat V. die avond gedronken had. Hij had ook zijn schoonvader een paar flesjes bier gegeven uit een kist waarmee hij naar het kamp terugkeerde. De volgende dag had hij zich bij de politie aangemeld en gezegd: „Ik weet dat ik gisteravond heb geschoten, maar ik- weet niet op wie.”

VAAK STROPEN

De president vroeg de ex-legionair waarom hij een buks had. „Ik gebruikte hem om te stropen; dat deed ik regelmatig.” Hij herinnerde zich wel dat hij die avond geschoten had, maar niet of hij die avond misschien ook niet had gestroopt. Mr. Huizinga hield hem echter voor dat hij bij de rechter-commissaris had verklaard dat hij wel wist dat hij in het kamp op mensen had geschoten.

Frans V. ontkende niet dat hij zijn vrouw en schoonvader had doodgeschoten: „Het moet wel, dat ik het gedaan heb; ik zou niet weten wie anders.”

Frans V., een boerenzoon die enige tijd in het vreemdelingenlegioen heeft gediend, trouwde acht jaar geleden en woonde met zijn vrouw en vier kinderen in het kamp.

Toen hij na zijn verjaardag in vele cafés gevierd te hebben met vrienden en een kist bier terugkeerde, maakte de ex-legionnair zich kwaad omdat zijn vrouw het eten niet klaar had.

DRIE SCHOTEN Woedend greep hij een mes, waarop de vrouw de wagen van haar vader invluchtte. Die greep een schop om zijn schoonzoon uit zijn wagen te weren. Frans liep terug naar zijn eigen wagen, pakte zijn Flaubertbuks en schoot even later zijn schoonvader een kogel in de borst. De man stierf terstond. Zijn dochter vluchtte en werd door het tweede schot in een been getroffen. Het derde schot maakte een eind aan haar leven.

Tegen de in paniek wegvluchtende kampbewoners zou V. geroepen hebben: „Wees maar niet bang, er zitten geen kogels meer in.”

De rechtbank behandelde de zaak summier. Getuigen uit het kamp werden niet gehoord. De president volstond met slecht verstaanbaar voorlezen van de stukken. „Deze verdachte heeft zich tweemaal schuldig gemaakt aan het op één na erntigste misdrijf dat wij kennen,” zei de officier van justitie in zijn requisitoir. „De straf moet lang genoeg zijn om de morele normen van de maatschappij te markeren en kort genoeg om de nadelen van een verblijf in de gevangenis te voorkomen. Ik vorder derhalve dat u deze verdachte veroordeelt tot vijf jaar gevangenisstraf.”

De raadsman, mr. VI. C. L. Mol, vroeg vrijspraak omdat naar zijn overtuiging dronkenschap leidt tot het ontbreken van de mogelijkheid tot opzet, die noodzakelijk is voor het bewijs van doodslag.

Subsidiair vroeg hij ontslag van rechtsvervolging op grond van noodweer: V. zou hebben geschoten toen zijn schoonvader de schop tegen hem ophief. De rechtbank wijst over veertien dagen vonnis.

Info

Bronnen