Vogel, Rudolf

Biografie

Op 17 oktober 1919 berichtte het “Nieuwsblad van het Noorden” over een oud-stadgenoot, Groninger, R.A. Vogel.
R.A. Vogel had tijdens de Eerste Wereldoorlog meegevochten aan Franse zijde.
Vrijwel zeker diende hij in het Franse Vreemdelingenlegioen.
Voor dapperheid kreeg hij de hoge Franse onderscheiding de “Medaille Militair”.
Het toeval wou dat op de dag van de uitreiking hij naast een andere Groninger stond, Petrus Nink.
Bovenstaande foto is genomen op het moment dat Petrus Nink zijn onderscheiding kreeg.
Is de man naast hem dus R.A. Vogel?
Dit was wat het Nieuwsblad over R.A. Vogel schreef:

Onze oud-stadgenoot, de heer R. A. Vogel die in den oorlog heeft medegevochten aan Fransche zijde als vrijwilliger, vertoeft voor enkele dagen in zijn geboortestad. Van hetgeen hij daar op het oorlogstooneel heeft gezien en medegemaakt, deelde hij ons het een en ander mede.
Evenals de heer Vogel streden aan Fransche zijde nog ruim 300 andere Nederlandsche vrijwilligers.
Van die 300 zijn er nog slechts 48 in leven, en daarvan brachten er slechts 4 het zonder verwondingen af. De overigen zijn allen min of meer verminkt.
Onder deze laatste behoort behalve de heer Vogel, nog een ander oud-stadgenoot, de heer Piet Nink, die vaak met hem zij aan zij streed. Alsof het toeval er de hand in had, werden beiden op denzelfden dag gedecoreerd en daar stonden de twee Groningers, die de eer valenze stad hoog Weteen, naast elkander, terwijl de troepen voor hen defileerden. De heer Nink, die ondanks de afschuwelijke tonelen aan het front., steeds zijn gevoel voor humor bewaard had, wist zijn gemoed op dat treffende ogenblik niet anders te luchten dan door in het plat-Groningsch tegen zijn wapenbroeder te zeggen: „Dat mosten ze nou ies in Grönnei zain.”
Ja. de Hollanders hebben de eer van hun land hoog gehouden. Waren er gevaarlijke ondernemingen te doen, dan waren de Nederlanders er als de kippen bij om hun leven te wagen, Zij vochten voor een ideaal, n.l. den oorlog zoo heftig mogelijk te voeren om het Duitsche militarisme te knakken en een volgenden oorlog onmogelijk te maken. Een bewijs voor hun dapper gedrag is wel dat allen gedecoreerd zijn en de uitlating van een Fransch kolonel:

„Ik heb veel vrijwilligers gehad bij mijn troep, maar onder hen waren de Nederlanden verreweg de beste.”

Hoe hij aan zijn decoratie kwam!
Met een troep vrijwilligers had sergeant Vogel een blokhuis tegenover de vijandelijke linie gekomen, en bestookte van daaruit den vijand, totdat een Duitsch officier met een witte vlag verscheen, die hem nadrukkelijk wees op den nuttelooze eener verdere verdediging, aangezien het blokhuis ondermijnd was en de vijand bij voortzetting van het gevecht niet zou aarzelen het gebouwtje in de lucht te doen springen.

Sergeant Vogel wilde van geen overgave weten, doch liet zijn mannen volkomen vrij, waarop het grootste gedeelte zich overgaf. Met 8 man achtergebleven hervatte Vogel het gevecht en zette dit voort, totdat het zaakje in de lucht sprong. Drie maanden later kwam hij in het hospitaal bij, al dien tijd buiten bewustzijn geweest zijnde met een zware hersenschudding tengevolge (waarvan hij toen aan tongverlamming leed. Eerst veel later na een zorgvuldige behandeling kreeg hij zijn spraak terug.

De heer Vogel vertelde daarna van verschillende gevechten, die hij met zijn vriend Nink medemaakte. En als hij aan dien tijd terugdenkt, raakt hij in vuur. zwaait met zijn armen en roept evenals hij dat in het gevecht deed onder de opwekkende tonen der „Marseillaise”: avant! En avant! C’est pour la France!”

En een ogenblik later vertelt hij met een rilling van afschuw, hoe zij daar in de voorste loopgraven stonden, tot de middel in de modder in de snerpende kou, terwijl de kogels rond hen floten en knalden. Hoe tengevolge van het zware bombardement de ravitaillering moest worden gestaakt en ze als wilde dieren stukken vlees uit een paarden lijk sneden en die rauw opaten en om hun dorst te lessen modderwater dronken.

En ondanks al deze verschrikkingen heerschte er in de Fransche gelederen een opgewekte geest. Of de Franschen dan tijdens dein oorlog niet veranderd zijn? I Natuurlijk. De mentaliteit van het Fransche volk is veranderd; de Franschman is ruwer geworden en zooals de heer Vogel zegt: „Hij heeft de zenuwen „a fleur de son peau”. Bij een klein verschil van mening komen direct de vuisten er bij te pas. Men oordeelt in Frankrijk niet ongunstig over Nederland, verzekerde ons de heer Vogel. Het Nederlandsche volk is men gunstig gezind, doch meent men, dat de handelsstand in ons land reusachtig heeft geprofiteerd van dezen rampzalige oorlog en veel oorlogswinst heeft gemaakt.
Langzamerhand verbetert de verhouding tussen den Nederlandschen en den Franschen handelsstand echter wel weer.

Wie was R.A. Vogel uit Groningen?

Onderzoek (1)

De gegevens “R* A* Vogel” in combinatie met “Groningen” als zoekopdracht in Open Archieven, leverde precies 3 resultaten op:

1. Een geboorte:
Rudolf Aldert Vogel, geboren op 14 november 1876 te Groningen als zoon van Anneko Vogel en Tietje de Jong.

2. Een huwelijk:
Huwelijk op 14 augustus 1901 te Groningen
Bruid Henriette Charlotte Mathilde Bähler, geboren op 3 januari 1878 te Doornspijk, 23 jaar oud
Bruidegom Rudolf Aldert Vogel, geboren op 14 november 1876 te Groningen
Vader van de bruidegom Anneke Vogel, brievenbesteller van beroep. Moeder van de bruidegom Tietje de Jong

3. Een emigratie:
Emigrant
Rudolf Albert Vogel, 23 jaar oud, administrateur van beroep
Vertrek uit: Groningen. Vertrek naar: Liberia Datum vertrek: 1899
Religie: Nederlands Hervormd. Reden van vertrek: In betrekking
[ Albert, moet waarschijnlijk Aldert zijn ].

Als aanvulling op deze emigratie dit bericht uit “De Telegraaf” van 9 mei 1899:

Discussie

Of Rudolf Aldert Vogel de oud-strijder uit het krantenartikel uit 1919 is nog niet zeker, maar geheel uitgesloten is het zeker niet. Hij zou in 1914, 38 jaar oud zijn geweest. Redelijk oud voor een frontsoldaat maar het kwam voor.

Onderzoek (2)

In het digitale krantenarchief “Delpher” werd verder gezocht naar “Vogel” en de Oost-Afrikaansche Compagnie, maar dit leverde geen nieuwe informatie op.
Wat wel nieuwe informatie opleverde was het gebruik van de volgende schrijfwijze van de naam van Rudolf Vogel : “Rudolf A. Vogel” als zoekopdracht. Het meest informatieve bericht zo gevonden was dit bericht van 20 juni 1915 verschenen in onder andere het “Nieuwsblad van het Noorden”:

^(a) Opmerking, ambulance moet in dit artikel gelezen worden als veldhospitaal en niet als ziekenwagen.

Over de in het bericht genoemde handelszaak in Parijs kon volgende informatie gevonden worden in een advertentie van 30 april 1902.

In een advertentie uit 1903, blijkt Rudolf Vogel, samen met een partner een Firma in Kaapstad te hebben.

Info

Bronnen