Vogtschmidt, Gerardus

Biografie

Gerardus Diederik Constantinus Vogtschmidt werd geboren op 27 augustus 1875 te Amsterdam, als zoon van Petrus Antonius Vogtschmidt en Maria Leeuwendaal.
Als zuigeling werd Gerardus in 1875, 13 weken lang opgenomen in een ziekenhuis.

1886 – 1888 Amsterdam

Van 1886 tot 1887 woonde hij met zijn ouders, twee broer en een zus op de Elandsgracht 56 te Amsterdam.
Van 1887 tot 1888 eerst op de Tweede Looijersdwarsstraat 14, daarna op Egelantiersstraat 37.

Rijksopvoedingsgesticht Alkmaar

In 1888 ging Gerardus Vogtschmidt, dan 12 jaar oud naar Alkmaar. Zeer waarschijnlijk naar het Rijksopvoedingsgesticht aldaar. Achter zijn naam in het Amsterdams bevolkingsregister staat namelijk , opv. gesticht. Hij moest in 1888 ook verschijnen als gedaagde op de Arrondissementsrechtbank van Amsterdam.
Deze twee gebeurtenissen hebben vrijwel zeker met elkaar te maken.

Hoe lang Gerardus Vogtschmidt in het Rijksopvoedingsgesticht verbleef is niet bekent.

1894

Begin 1894 woonde Gerardus Vogtschmidt bij een man genaamd Gerardus Eduard van der Bom.
Van 28 maart 1894 tot en met 9 april 1895 woonde Gerardus Vogtschmidt te Amsterdam op de Eerste Laurierdwarsstraat 9

Militieregister

In het militieregister van Amsterdam werd Gerardus Vogtschmidt in 1894 ingeschreven onder Lotingsnummer 3499. Op 22 december 1894 werd bepaald dat hij voorlopig uitgesloten was van dienst op basis van artikel 56.
Dit artikel luidde:

56. Tot de dienst bij de militie wordt voorloopig niet toegelaten de loteling:
    1°. die zich in verzekerde bewaring bevindt en omtrent wiens zaak, bij het sluiten van de laatste zitting van den militieraad, bij in kracht van gewijsde gegane uitspraak niet is beslist;
    2°. die wegens strafbaar feit is veroordeeld en zich bij het sluiten van de laatste zitting van den militieraad nog in verzekerde bewaring bevindt.
    3° wien tijdelijk het regt is ontzegd om bij de gewapende magt of als militair geëmploijeerde te dienen, voor zoover de tijd, waarvoor de ontzegging is uitgesproken, bij het sluite der laatste van den militieraad niet is verstreken.

1895

Op 19 juni 1895 werd hij op basis van een uitspraak van Gedeputeerde Staten, nummer 1, krachtens art. 57 : “tot den dienst aangewezen zie No 5419/1895.”

57. Hij, die in een van de gevallen, in het voorgaande artikel bedoeld, heeft verkeerd, verschijnt binnen acht dagen nadat hij in vrijheid is gesteld of nadat de tijd is verstreken, waarvoor hem het regt werd ontzegd om bij de gewapende magt of als militair geëmploijeerde te dienen, voor den burgemeester der gemeente, voor welke hij heeft geloot, en geeft de redenen van vrijstelling op, die hij vermeent te hebben. Van dit verschijnen wordt hem een bewijs afgegeven.
    De burgemeester geeft daarvan dadelijk kennis aan Onzen commissaris in de provincie, die den loteling ten spoedigste voor Gedeputeerde Staten doet verschijnen.
    Gedeputeerde Staten doen omtrent het al of niet aanwijzen van den loteling voor de dienst ten spoedigste eene uitspraak.

In 1895 moest hij ook weer verschijnen als gedaagde op de Arrondissementsrechtbank van Amsterdam.

1898 Diefstal van een jas

Op 5 januari 1898 berichtte het Algemeen Handelsblad het volgende:

G.D.C. Vogtschmidt, een jonge man, die bij een werkman, die hem uit goedheid weken lang voor niets in den kost gehouden had, een jas weg nam, werd door de rechtbank alhier [Amsterdam] veroordeeld tot 1 jaar gevangenisstraf.

1899

Op 19 januari 1899 werd Gerardus Vogtschmidt uit de strafgevangenis van te ‘s Gravenhagen ontslagen.
Als misdrijf was op het Signalement aangegeven diefstal.

1899 Franse Vreemdelingenlegioen

In 1899 nam Gerardus Vogtschmidt, 24 jaar oud te Lille dienst in het Franse Vreemdelingenlegioen. Zijn Matricule in Lille werd: 22.

1904 Terugkeer naar Nederland

Waarschijnlijk diende Gerardus Vogtschmidt zijn contract van 5 jaar uit en keerde daarna in 1904 weer naar Nederland terug. In maart 1904 kreeg Gerardus Vogtschmidt een baan als huisknecht in het Rembrandt hotel in Amsterdam.

30 maart 1904, Diefstal

Diefstal.
Voor de 4e, Kamer der Rechtbank alhier stond gisteren de 28-jarige G. D. C. V. terecht, beklaagd van diefstal van tien muntbiljetten en 4 rijksdaalders, op 30 Maart gepleegd ten nadeele van den logementhouder van het Rembrandt-hotel, 1 Utrechtschestraat 1, den heer Classen. Door den president ondervraagd, bekent bekl. het misdrijf te hebben gepleegd. Bekl. was sedert een maand als huisknecht in bet Rembrandt hotel werkzaam.
Op den 30en Maart vergat de beer C, toen hij zich naar het buffet begeven zou, den lessenaar, waaraan by kort te voren had zitten werken, te sluiten. Van die gelegenheid maakte bekl. gebruik om er 10 muntbiljetten en 4 rijksdaalders uit weg te nemen. Spoedig viel de verdenking op de nieuwe huisknecht, er werd huiszoeking bij hem gedaan en een kistje gevonden, inhoudende een gouden horloge met ketting, twee portemonnaies met geld en 7 muntbiljetten van 10 gulden en een spaarbankboekje waarop f 50. Bij de politie ontkende bekl. in het eerst den diefstal bij den heer C. te hebben gepleegd, maar spoedig daarop bekende hij. Het bleek dat in het Rembrandthotel nog ander geld vermist werd, waarvan echter de dader onbekend bleef.
Het O. M., waargenomen door mr. WeBtholt, 1 het ten laste gelegde wettig en overtuigend bewezen achtende, eischte tegen bekl. een jaar gevangenisstraf.
Uitspraak over 14 dagen.

[Het volksdagblad 28-04-1904]

1905

Op 25 mei 1905 werd Gerardus Vogtschmidt uit de strafgevangenis van Haarlem ontslagen.
Als misdrijf was op het Signalement aangegeven diefstal.
Op 27 mei 1905 keerde hij uit de strafgevangenis van Haarlem weer terug naar Amsterdam.
Hij verbleef hier 3 jaar.

1908 Franse Vreemdelingenlegioen

Op 3 juni 1908 vertrok hij naar Marokko.
Aannemelijk is dat hij weer dienst had genomen in het Franse Vreemdelingenlegioen.

Hij diende o.a. in Marokko, Algerije en Tonkin.
Zijn Numero Matricule was o.a.

19 augustus 1917, Chattancourt

Mort pour la France le 19-08-1917 (Chattancourt).
Op basis van de citation van de dapperheids onderscheiding die Gerardus Vogtschmidt in 1922 postuum kreeg toegekend ,weten we dat hij te Chattancourt sneuvelde tijdens de voorbereidingen van de aanval op het dorpje Cumières.

In “American Fighters in the Foreign Legion” werden deze voorbereidingen in de voor dit boek typische eenvoudige maar realistische en gedetailleerde stijl als volgt beschreven. Dit fragment begint op 12 augustus 1917 als het Vreemdelingenlegioen na een periode van herstel, instructies en manoeuvres weer richting front gaat.

The Legion and the rest of the Moroccan Division left the region of Dampierre in auto-busses on the 12th [augustus] , and moved up near Verdun. “Good-bye to our nice little village and the good little omelette I used to get every morning” wrote Jack Moyet; ‘good-bye to the tranquil life, good-bye civilization. When we arrive,
after a long seven hours’ run — where, we have no idea — we are on a road that must not be very far from the front, because we are forbidden to smoke. After a few minutes’ rest, the captain gives the order, “Sac au dos; par quatre; marchez!” and we shoulder our packs and march eight or ten kilometres, reaching a camp at 11.40 p.m. Before five minutes we hear two German shells explode — the first time for me for over a month.

“On the 13th and 14th, complete repose. It rained, and we listened to the artillery preparation which seemed very strong. Reveille the next morning at five-thirty. To-night we are to go up to the trenches. Everybody is gay, nearly all the company is singing and laughing. During the morning we are given new clothes, cartridges, grenades, and everything necessary for an attack. At one o’clock, new orders: we are to leave tomorrow
night, as the artillery preparation has been found insufficient.”

The Legionnaires were told the task assigned to them: the capture of the ruins of Cumieres village and wood, of Goose Hill and Hill 265, which was crowned by a powerful fortin and is the culminating point of a long range of abrupt hillocks which a bend in the river designs on the left bank of the Meuse.

The Legion broke camp about sundown on the evening of the 18th, and started on the long march to the trenches. Each man had two days rations, including a pound of chocolate, fifteen biscuits, two tins of sardines and two of beef, and no overcoat or blankets.
Christopher Charles wrote:

“All the boys in the different companies were singing as they passed through the villages and, believe me, all the people seemed surprised to see a regiment go away to a fight singing after three years of war.

“We arrived in the trenches about three o’clock on the morning of the 19th. The Germans must have known we were coming, for they gave us a first-class welcome in the line of shells.
We slept all through the day of the 19th, with our gas-masks on, as the Boches were throwing gas-shells, and about midnight we began preparing for the fireworks that were to start at an early hour of the morning”

1922 Postuum Onderscheiden

Op 22 mei 1922 werd Gerardus Vogtschmidt postuum onderscheiden met het Croix de Guerre.
De citation luidde:

VOGTSCHMIDT ( Gérard-Constantin ), mle 18037, légionnaire de 1re classe : vieux et brave
Legionnaire. Nombreuses campagnes en Algérie, au Maroc et au Tonkin.
Est tombé glorieusement, le 19 août 1917, à Chattancourt, pendant la préparation d’attaque de Cumières.
Croix de guerre avec étoile en bronze.

Sépulture, graf

Lieu de sépulture Chattancourt
Nom du site de sépulture Nécropole Nationale ‘CHATTANCOURT’
Type de sépulture tombe individuelle
Numéro de la sépulture 1639

Info

Bronnen