Boudeling, Emile

Biografie

Boedling “Een Hollander van 16 jaar” 7 juli 1941, Sidi Bel Abbes

Herinneringen aan het Legioen

van Eric (Toto) Bouzin

Proloog, we zijn in het jaar 1941. Ik ben nog geen 19 jaar oud. Met twee vrienden van dezelfde leeftijd, besluiten wij onze familie te verlaten, onze studie op te geven om te proberen met gevaar voor eigen leven ons aan te sluiten bij de Vrije Fransen van Generaal de Gaulle of de Belgische Troepen in Groot-Brittannië.
Onze tocht door bezet Frankrijk verloopt zonder moeilijkheden. Nadat we erin geslaagd zijn ten zuiden van Dijon de demarcatie lijn te overschrijden denken wij dat we het grootste obstakel gehad hebben. Maar helaas de Vichy Politie veranderde de zaak. Ze dreigen ons uit te leveren aan de Duitsers. Een van hen biedt ons als alternatief aan toe te treden tot een werkkamp in Algerije of dienst te nemen in het Vreemdelingenlegioen. Wat ons aanmoedigde deze tweede optie te kiezen waren de acties van de Vrije Fransen in Syrië ondersteund door de Britten. Naïef als wij waren stelden wij ons voor snel als versterking daar heen gebracht te worden, wat ons in staat zou stellen over te lopen naar de geallieerde troepen.

Een dag in het Legioen

Plaats: Sidi Bel Abbes, Kwartier Prudhon, bijgenaamd het “Kleine kwartier”. Het grootte kwartier zijnde het “Kwartier Viennot”, zetel van het Hoofdkwartier van het Franse Vreemdelingenlegioen met zijn Dodenmonument en het museum
Omstandigheden: Het détachement waar Eric Bouzin deel van uitmaakt heeft Marseille verlaten aan boord van de S.S. Djebel Amour op 29 juni 1941, om Oran te bereiken op 2 juli 1941.
Per trein, 40 mannen — 8 paarden, vervoegt hij Sidi Bel Abbes op 6 juli.
Eerste appel sinds de aankomst in het kwartier.

Maandag 7 juli

Wekken om 5 uur Verzameling, karweien. Bij het begin van de namiddag, nieuwe verzameling onder bevel van een Poolse korporaal-chef, in functie als sergeant. Hij draagt een armband versiert met de strepen van onderofficier en wordt bijgestaan door een Italiaanse korporaal, klein, gebaard, donker getint en schijnbaar weinig geïnteresseerd.
Voor de eerste keer verloopt het appel op een andere wijze. Inderdaad, elke geroepene verlaat de rangen van het oorspronkelijke peloton om een nieuw peloton samen te stellen. Onfeilbare methode die elke poging tot fraude uitsluit

De afroep van de namen door de sergeant vergt ernstige aandacht.
Echter, wanneer hij bij Boedling komt, . . .drie stemmen antwoorden “aanwezig”.
Boedling, een Hollander van 16 jaar,
ik Bouzin en
Burken, een Tsjech.
Geen enkele van de drie is zeker dat het wel degelijk om zijn naam ging, maar gaf zich uit voorzichtigheid te kennen. Woede bij de gegradueerde. Verwarring, sarcasme, beledigingen (met vreemd karakter en zeden).
Kortom, gans het repressieve arsenaal ter zijner beschikking wordt één dreigmiddel en de drie delinquenten zien zich reeds in de “gnouf’.

Uiteindelijk worden de namen evenwel gespeld en is het probleem opgelost. Aan hen zich te verstaan voor de volgorde van antwoorden bij de volgende appels.

Het was door dit verhaal van de Belgische engelandvaarder Eric BOUZIN, dat ik op het spoor van de zeer jonge Nederlandse engelandvaarder en legionnaire Emile Boudling kwam.

Jeugd

Emile René Etienne Boudeling werd geboren op 1 Februari 1926 in Goes als zoon van Leendert Dingeman Boudeling en Magtilda Schlätker.
Hij ging naar school in Breda.
Na de Duitse inval in 1940 werd hij actief in het verzet.
Gestoken in een gestolen Duits uniform trok hij er ‘s avonds met een vriend op uit om acties tegen de Duitse bezetter te ondernemen.
De Duitsers kwamen het tweetal saboteurs op het spoor en arresteerden zijn vriend.
Nog in December 1943 stond de naam van Emile vermeld in de:

“Fahndungsnachweis der Zentralfahndung stelle für die besetzten Niederländische Gebiete”
op pagina 30 als
Boudeling Emile R.E. Niederländer 1.2.26 Goes -D- (Tgb.Nr. VC1 1445 42) F.

Emile Boudeling nam geen risico en verliet in April 1941 op de fiets Nederland, zijn doel was Engeland.
In die tijd waren er routes via België, Frankrijk, Zwitserland oftewel via België, Frankrijk, Spanje en Portugal.
Door België en bezet Frankrijk vertrok Emile Boudeling naar Zwitserland.

Henri Houben een andere Engelandvaarder beschreef de toenmalige situatie aan de grens met Zwitserland als volgt:

“Vanaf Pontalier wordt getracht de grens te bereiken en op 20 mei 1943 waren wij dicht bij de Zwitserse grens aangekomen en bevonden ons in het Jura gebergten. Uiteindelijk bereiken wij het dorp Verrieres, een verboden gebied, waar regelmatig door de Duitsers met honden wordt gepatrouilleerd. s’ Middags komen wij aan bij het boerenbedrijf van de familie Gaston.
Na een goede maaltijd worden wij s’ avonds naar de Frans Zwitserse grens gebracht tot op een afstand van 400 meter. Daar moeten wij over een vlakte lopen naar een schaapskooi die precies op de grens ligt tussen de plaatsen Les Fourgs en Buttes. Het is goed weer wij lopen in de schaduw van de dennebomen naar een afrastering van prikkeldraad die als afscheiding dienst doet.
Nadat wij de grens meer dan honderd meter zijn gepasseerd worden wij aangehouden door de Zwitserse grenswacht.
Die vertellen ons dat wij terug moeten omdat Zwitserland geen vluchtelingen mag doorlaten. Na veel heen en weer gepraat wordt ons toegestaan de commandant te spreken. Inmiddels is het 21 mei 1943. We blijven hier ongeveer drie uur. De vrouw van de commandant maakt een broodmaaltijd klaar. Ondertussen wordt ons, na veel praten, de nodige telefoontjes met superieuren en na een aantal mislukte pogingen contact te leggen met de Nederlandse generaal van Tricht, die in Geneve zit, ons duidelijk gemaakt dat wij terug moeten keren naar Frankrijk.”

Emile Boudeling werd niet teruggestuurd maar men wou hem voor de duur van de oorlog in een kamp interneren.
Emile besloot naar Frankrijk terug te gaan en vluchtte uit Zwitserland.
In Vichy Frankrijk werd hij door de Politie gearresteerd en in Lyon min of meer gedwongen dienst te nemen in het Vreemdelingenlegioen. Hij was toen 15 jaar oud !

Edgar Fourez, beschreef de vlucht van Emile Boudeling als volgt:

“Bij zijn aankomst in Frankrijk, dat in die tijd verdeeld was in een vrije en een bezette zone, werd hij gearresteerd door de Duitsers en enkele dagen gevangen gezet. Hij vertelde een hele geschiedenis, dat hij alleen was, dat hij zijn broer in Marseille zou ontmoeten en gezien zijn jeugdige leeftijd en zijn verhaal werd hij overgebracht naar de Franse zone, dat wil zeggen de vrije. Daar heeft Emil zich aangemeld bij het vreemdelingenlegioen.”

De Belgische Engelandvaarder Eric Bouzin ontmoette Emile in het Legioen in Marseille, hij schreef:

“Op 24 Juni 1941 kom ik samen met mijn twee vrienden waarmee uit België gevlucht ben aan in “Camp de St Marthe” in Marseille.
Kort daarna benaderd ons een slungelachtige Nederlandse jongen, duidelijk erg jong. Hij gaat er vanuit dat wij als Belgen enigszins de Nederlandse taal beheersen.
In die dagen beheerste ik inderdaad enigszins de Vlaamse taal omdat mijn moeder uit Leuven afkomstig was.
Hij stelt zich zelf voor en verteld hoe hij er in geslaagd is om door België en bezet Frankrijk te komen.
Net als wij was hij gearresteerd door de Vichy Politie en min of meer gedwongen om dienst te nemen in het Legioen.

Op Zondag 29 Juni 1941 wordt ons Detachement ingescheept op de S.S. Djebel Amour voor de oversteek van de Middellandse Zee.
Op 2 Juli komen wij in Oran aan waar wij bleven tot 5 Juli om op 6 Juli 1941 in Sidi Bel Abbes aan te komen.”

Daar speelt zich de gebeurtenis af die Eric Bouzin beschreven heeft in zijn korte verhaal “Een dag in het Legioen”.
De achternaam Boudeling wordt Boedling.

Op 19 Juli 1941, negen man van ons Detachement worden naar Saida gestuurd om opgeleid te worden.
Emiel hoorde hier niet bij en ik heb hem daarna ook nooit meer iets van hem gehoord”

Bij welke eenheid Emile Boudeling toen terecht kwam is niet precies bekent aangenomen kan worden het 1e Regiment Etrangere d’Infanterie .

Wel is duidelijk dat hij deel nam aan de gevechten in Tunesië na de geallieerde invasie in Noord-Afrika van December 1943 tot Mei 1943.

Op 13 September 1943 overleed Emile Boudeling in het Hospitaal van MEDEA aan de gevolgen van Tuberculose.

Voetnotes

^a) Brief van Edgar Fourez, Chantier de scoutisme français, El Riath, 17 februari 1946

^b) Brief van Eric Bouzin 2004

Info

Bronnen