In 1933 verscheen in de Nationaal Socialistische krant “Westdeutsche Beobachter” een artikel over een antisemitische gebeurtenis beschreven die zich afspeelde in het Franse Vreemdelingenlegioen.
Plaats van handeling was de Marokkaanse stad Beni Mellal.
Het Nederlandse tijdschrift “Opvoeding en moraal”, het orgaan van “De Weezenkas” een vereniging op de grondslag van het beginsel opvoeding zonder geloofsdogma, nam het eind 1933 over met een verklaring waarom in Duitsland dit soort artikelen verschenen. [ jrg 3, 1933, no. 12, 01-12-1933 ].
Volgens “Opvoeding en Moraal” was het doel de Duitse jeugd dit soort “Franse methodes” voor te houden, om haar te doen begrijpen, wat een minderwaardig volk de Fransen waren.
Twijfelachtig is in deze context of deze gebeurtenis daadwerkelijk heeft plaats gevonden. Verder diende het Vreemdelingenlegioen hier mogelijk slechts als decor.
Over het Vreemdelingenlegioen werd na de machtsovername van de Nationaal Socialisten ook steeds minder gepubliceerd. Na decennia van omvangrijke anti-legioen campagnes, die vooral het tegendeel bereikten namelijk de aandacht op het bestaan ervan te vestigen, koos de Nationaal Socialistische Propaganda voor een geheel andere aanpak, er simpelweg gewoon niets meer over schrijven.
De spaarzame keren dat er over het Vreemdelingenlegioen in deze periode nog bericht werd, betrof het executies van Duitse oud-legionairs vanwege vermeende spionage.
DIE BEESTACHTIGE FRANSCHEN OOK!?
In de West-deutsche Beobachter, een Keulsch blad der Hitlerianen, staat in het nummer van 7 September j.l. het volgende verhaaltje.
„In Beni Mellal (in Fransch Noord-Afrika) hadden soldaten van het vreemden-legioen ’s nachts een varken van een Jood gestolen. Zij waren er echter bij betrapt en reeds den volgenden morgen stond de Jood voor den commandant en vorderde teruggave van het varken en bestraffing der dieven.
De commandant keek den Jood van onder tot boven aan; daarop zei hij: „Een varken gestolen? Legionnairen stelen niet, maar kom mede dan kunt U je zelf overtuigen. Wee U, als het varken niet bij ons gevonden wordt.”
De Jood had op dat ogenblik graag het varken varken gelaten, als hem dat nog mogelijk geweest was; maar de commandant hield hem stevig bij den arm en in de andere hand zijn rijzweep. Toen wist de Jood ongeveer hoe laat het was.
De commandant bracht den aanklager in den soldatenkeuken, waar de kok met een lepel een groote pot roerde. Daar kon geen twijfel aan zijn, het rook naar varkensvleesch en uit de pot stak zelfs nog een poot van het gestolen dier naar buiten, dat de kok echter handig in den pot terugduwde, zoodra hij zag, wien de commandant bij zich had. „Wat kookt U daar?” snauwde hij den kok toe. „Vleesch van een grooten ram”, antwoordde de kok in diensthouding. Toen riep de commandant er een sergeant bij, die in de nabijheid stond en het heele geval had aangehoord. „Kijk in den pot. Wat voor vleesch wordt er in gekookt??” De kok boog zich over den pot en keek er in. Terwijl hij kwalijk zijn lachen kon inhouden, wou ook de Jood zich van den inhoud van den pot overtuigen. Pats, daar kreeg hij den vork van den kok op zijn neus en hij sprong met een jammerkreet terug, terwijl hem de gloeiend heete jus van zijn varken over het gezicht liep. De sergeant zei toen: „Schapenvleesch zit er in den pot.” „Zie je nu, gemeene schoft” grijnsde de commandant. „Ik wist ’t toch wel, dat mijn legionnairen geen dieven zijn. Maak dat je wegkomt; anders laat ik je kromsluiten, jij aanklager; je probeerde bij ons een varken te verdienen, hè? Daar neem dat mee naar huis en heb niet weer het hart een legionnair van dieverij te beschuldigen.” De rijzweep viel met hevige slagen over de schouders van den Jood, die zich hevig jammerend verwijderde. (Freiheit 27-9-’33).
‘t Is zeer begrijpelijk, dat de nazi’s aan de Duitsche jeugd, die in eigen omgeving niets anders waarneemt dan zeer beschaafde en strikt rechtvaardige behandeling van medemenschen en andersdenkenden, deze Fransche methoden voorhouden om haar te doen begrijpen, wat een minderwaardig volk die Franschen zijn!