Op 9 december 1932 publiceerde het Nieuwsblad van Friesland : Hepkema’s courant, het volgende artikel over de Duitsers in het Franse Vreemdelingenlegioen. Het artikel is geheel in stijl van destijds in Duitsland gevoerde anti-legioen campagnes, met veel onwaarheden en overdrijvingen.
Het Nieuwsblad nam ze zonder commentaar over. Het artikel eindigt met een stereotypering van de Duitsers als krijgslustige avonturiers.
In het artikel werd ook nog even kort een Nederlandse legionair genoemd, Van der Velde, waarvan de krant voor de Eerste Wereldoorlog een tijd lang brieven publiceerde waarin hij zijn ervaringen in het Vreemdelingenlegioen beschreef.
De kaarten werden vaak door deze voormalige legionairs verkocht tijdens hun lezingen over hun gruwelijke ervaringen in het Legioen
Over de Franse methode, om soldaten voor het Vreemdelingenlegioen aan te werven, is in den loop der jaren al vrijwat geschreven. Het is bekend, dat dit legioen voor verreweg het grootste deel uit Duitsers bestaat. Velen worden met list aangeworven. Ze worden dronken gemaakt en daarna in een auto over de grenzen gebracht. Zoals ‘t ook wijlen onzen landgenoot van der Velde gegaan is, die juist vóór het uitbreken van den wereldoorlog zijn lotgevallen in zijn „Brieven uit Marokko” in dit blad beschreven heeft.
Ook in Duitsche couranten en boeken hebben tientallen legionairs hunne lotgevallen beschreven, die alle zoo vreselijk waren, dat ons bij het lezen daarvan de haren te berge rezen. Sedert tientallen van jaren wordt in Duitsland op alle scholen, in alle couranten en verder op elke mogelijke manier tegen de intrede in het Franse Vreemdelingenlegioen gewaarschuwd.
En toch volkomen zonder succes. Men heeft thans vastgesteld, dat nog in 1931 wekelijks aan de werfdepots Metz, Nancy en Toul van 160 tot 300 Duitsers aangeworven zijn. En dat niet gedwongen, neen, geheel vrijwillig. Jaarlijks worden niet minder dan 12.000 rekruten uit Duitsland en Duits-Oostenrijk aangeworven. Van dit getal wordt een groot deel door list vervoerd of overweldigd, een ander deel bestaat uit misdadigers, die in ‘t vaderland ook geen toevlucht meer vinden en daarom buitenlands vluchten, maar ook een groot deel wordt door de werkloosheid gedwongen.
Men heeft berekend, dat in den loop der jaren niet minder dan 320.000 Duitsers hun leven in de Franse koloniën gelaten hebben, terwijl tienduizenden naar lichaam en ziel gebroken naar Duitsland terugkeerden. Deze invaliden kosten de Duitse “staat jaarlijks 6 miljoen Mark aan ondersteuning.
Waar deze feiten hier algemeen bekend zijn, daar vraagt men zich af, hoe het komt, dat elk jaar wederom duizenden Duitsers zich voor dit legioen laten aanwerven.
De Duitser is altijd avonturier geweest. Overal, waar op de wereld oorlog gevoerd wordt, zijn Duitsers te vinden. Dat was reeds in de middeleeuwen zoo en dat is thans nog zoo. Bij den Japans-Chinese oorlog hebben zich duizenden Duitsche vrijwilligers aangeboden. En bij het dreigende oorlogsgevaar tussen Paraguay en Bolivië boden zich bij de gezantschappen beider staten in Berlijn dagelijks honderden vrijwilligers aan.
Hieruit blijkt, dat de Duitser met hart en ziel een krijgsman is en door avonturen aangelokt wordt. En deze eigenschap van het Duitsche volk hebben zich de Fransen ten nutte gemaakt. Er zijn in Duitsland militaristische films vertoond, die zeer in den smaak vielen van het volk.
De boeken wan Karl May en andere schrijvers van Indianenboeken hebben tengevolge gehad, dat honderden kleine jongens ‘In Duitsland geprobeerd hebben, als blinde passagiers naar Amerika te komen, om avonturen, als in die boeken beschreven, te beleven. Zóó is de Duitser