Inleiding
In het jaar 1911 draaide de anti-vreemdelingenlegioen campagne in Duitsland op volle toeren.
Bij het geïllustreerde satirische Franse weekblad “L’Assiette au Beurre” besloot men daarom eens flink de draak te steken met alle onzinnige beschuldigingen die in de Duitse pers verschenen.
Men besloot er een hele uitgave aan te wijden die verscheen op 1 April 1911.
Kenmerkend voor het tijdschrift waren de illustraties, de spotprenten van hoge artistieke kwaliteit veelal van de hand van getalenteerde kunstenaars zoals o.a. ook de Nederlander Kees van Dongen.
De uitgave over het Vreemdelingenlegioen was in zijn geheel geïllustreerd door de uit Polen afkomstige Jerzy Boleslas Soszyński-Ostoja die zich in Frankrijk Georges d’Ostoya was gaan noemen.
Duitsers in het Vreemdelingenlegioen en KNIL
Dat naast het feit dat de Duitsers niet graag zagen dat Duitse mannen in vreemde krijgsdienst gingen, maar ook de politieke spanningen tussen de beide naties een rol speelde, blijkt uit het feit dat men in Duitsland minder aanstoot nam aan het feit dat er ook veel Duitsers dienst deden in het Koninklijk Nederlands-Indisch Leger.
Slechts af en toe verscheen er in de Duitse pers een anti-KNIL artikel. Het aantal anti-KNIL boeken is op één hand te tellen, zie In malaiischen Feldlagern een schril contrast met de meer dan 100 anti-Vreemdelingenlegioen boeken die in Duitsland verschenen.
Over deze paradox, vanuit Franse zicht, gaat de volgende spotprent.
De Duitse Keizer zegt, in de rangen van het Nederlandse vreemdelingenlegioen dienen ook Duitsers, maar wij protesteren daar niet tegen, want mocht het nodig zijn zullen deze aan onze kant vechten.
Hoe precies het laatste deel van deze zin in een historische context te plaatsen weet ik nog niet.
Mogelijk ging men er in 1911 vanuit, mocht het tot een conflict tussen b.v. Frankrijk en Duitsland komen, dat Nederland de kant van Duitsland zou kiezen.